#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد767 ) 

«بوی هُدا» و «سوی خدا»

  «آفرینشگر هستی» و «داورِ دادورِ اَلَستی»

خداوندگاری است که «گستره گسترده زمین و آسمان» 

و «میمنه و میسره کیهان و کهکشان»

«ظهورِ او» و «حضورِ هو» را برنمی تابد؛ 

اما در «دل تنگ» و «سینه آذرنگ» 

«بنده ای پارسا» و «برازنده ای پریسا» مي گنجد.  

برای میزبانی خدا نه به «قصرِ قیصر» نیاز داریم

و نه به «کاخِ ستمگر»، 

تنها کافی است«جانی زلال» داشته باشیم و «ایمانی لایزال».

خدا در «دل های شکسته» است و «جان های خسته».

 بیاییم به «بوی هُدا» به «سوی خدا» برویم.

#شفیعی_مطهر

--------------------------------

هُدا: راستی،رستگاری،راهنمایی،راه راست

میمنه: طرف راست،سمت راست میدان

میسره: طرف چپ ،سمت چپ میدان

هو: او،وی،در اصطلاح عرفا اشاره به دات باری تعالی

آذرنگ: روشن،فروغ،سرخ رنگ،به رنگ آتش

برازَنده: شایسته،زیبنده،نیکو

پریسا: مانند پری،پری موجودی افسانه ای که چون فرشته بال دارد و در زیبایی نقیض دیو است 

 لایزال: زوال ناپذیر،بی زوال ،جاوید،ابدی

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد766) 

«بُحران مدیریّت» یا «مدیریّت بُحران»؟! 

در این «شهر خراب» و «دیار سرب و سراب»

به گاه «رویدادهای ناگهانی» و «مواقع بُحرانی»

 آن چه بیشتر «رُخ می نماید» و «مُخ را می فرساید» 

«بُحران مدیریّت» است، نه«مدیریّت بُحران»!

مردم را «سیلاب» می بَرَد و برخی مدیران را «سیلِ سراب»!

مردم «زیرِ آوار» اند و مدیران «اسیرِ شعار»!

 «دانشِ معماری» بر اثر «رانشِ آواری» 

«رنگ می بازد» و «ننگ می سازد»!

شهر با «لغزشی خفیف» و «لرزشی ضعیف» فرو می ریزد

و بعضی مدیران غرق در «بَحرِ بُحران» اند و «قهرِ یزدان»!

«نَیّرانِ نیک اندیش» و «خَیّرانِ سبزکیش» بسیارند،

 «هدایای مالی» و «کمک های ارسالی» نیز فراوان است،

 بیشترین «علّت کمبود» و «عامل رکود»،

«بحران مدیریت» است و «فقدان عقلانیّت»!

#شفیعی_مطهر

---------------------------------

نَیِّر: نوردهنده، روشنایی دهنده،کنایه از نیکوکار

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد765) 

«آیین آیینه»،«پاکی از هر کینه»!

 «آيين آيينه»،«چه سیمینه و چه زرّینه» 

به دو دليل «شایسته ستایش» است و «بایسته نیایش» ؛ 

نخست اين كه هر چه را «مي بيند» و بر دلش «می نشیند»، 

همان گونه كه «هست» بدون هرگونه «پیوست» نشان مي دهد، 

بي «كم و كاستن» و بدون «آراستن و پيراستن»؛ 

و ديگر اين كه هر چه را «مي بيند»،هیچ یک را «برنمی گزیند»، 

و همه را نه «مخدوش»،بلکه «فراموش» مي كند ،

  نه هيچ «كينه اي» به دل راه مي دهد و نه هیچ «پیشینه ای».

 بیاییم «سینه ها» را بشوییم از «کینه ها»!

نه به خاطر این که «دشمن» از ما «اِیمن» باشد،

بلکه به خاطر این که خود «رامش را بشاییم» و با «آرامش بیاساییم»! 

کینه قبل از «دشمن»،«من» را می کشد

و قبل از «من»،«ثَمَنِ من» را!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------

نیایش: ستایش،آفرین،دعا

مخدوش: خراشیده شده،خدشه دار

اِیمن: رستگار،در امان و بی خوف،آسوده خاطر

رامش: آرامش،فراغ و سکون،آسودگی

بشاییم: شایسته باشیم

ثَمَن: قیمت،بها،ارزش،(قبل از من ارزش شخصیت مرا نابود می کند)

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد764 ) 

«نیل به اهداف»یا«میل به اطراف»؟!

  من حركت دو دست را به هنگامِ«چلاندن لباس خيس»،«چه ناشور و چه نفیس» 

بدون «اختلاف نظر» در جهت «خلاف يكديگر» ديدم ، 

در حالي كه «طرفشان ،متضادّ»،امّا «هدفشان،اتّحاد» است.

بنابراين دانستم كه چه بسيار مي توان راه هايي مخالف و متفاوت «برگزيد»،

  امّا به يك هدف «رسيد».

 در «گردنه زمین» و در «گردونه زمان» ، 

آن چه «دلالت» و «اصالت» دارد،

«نیل به اهداف» است ،نه «میل به اطراف».

بنابراین در «گزینش راه» و «چینش همراه»

نباید با هر «عزیز درآویزیم» و به «ستیز برخیزیم»! 

#شفیعی_مطهر

------------------------------

چلاندن: چلانیدن،فشردن،فشاردادن چیزی ،فشردن چیزی آبدار که آب آن بریزد

ناشور: پارچه نخی چرکتاب مانند متقال

نفیس: گرانبها،مرغوب

درآویختن: گلاویزشدن،درگیرشدن

   #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد763 ) 

«همایش های اداری»و«نمایش های تکراری»

 در این «ایالت عالی» و «ولایت بی والی»

بسیاری از «همایش های فراگیر» و «گردهمایی های چشمگیر»، 

 اجتماع «مدیراني ناتوان» و «وزیرانی نگران» است ،

كه چون «به تنهايي»،«توانایی» ندارند تا كاري را انجام دهند، 

ناگزیر «گرد هم مي آيند» و بر تعداد مدیران «می افزایند»،

  تا همه بدين نتيجه برسند كه نه مي توان «كاري» كرد و نه «ابتکاری».

 بیشتر «همایش های اداری» و «نمایش های تکراری»، 

«مُرادی بهتر» و «بُروندادی برتر» از این ندارد!

#شفیعی_مطهر

    #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 762) 

دو «بدیعه آگاهی»و«ودیعه الهی»  

 زندگی نه «پرواز بین پَرهون و پَروه»،

که چون «سعی بین صفا و مروه» است.

«مهار جوان» و «اختیار انسان» را

گاهی «صفای احساس» می کشد و گاهی «مروه خرد».

این «شور» می افکند و آن،«نور».

این از «شعار» می گوید و آن از «شعور».

این «تَپش می آفریند» و آن «رَوش برمی گزیند».

هر دو هم در «ساخت» سهیم اند و هم در «شناخت».

برای انسان هر دو «انباز»اند و موردِ «نیاز».

همه سختی انسان ها حفظِ «تعادُل» و «تعامُل» 

بین این دو «ودیعه الهی» و «بدیعه آگاهی» است.

#شفیعی_مطهر

-------------------------------

ودیعه: امانت،سپرده

بدیعه: نوآوری،تازه و نو

پَرهون:هاله،خرمن ماه

پَروه:پروین،چند ستاره درخشان در صورت فلکی ثور که فقط شش ستاره دیده می شود،به عربی ثُریّا گویند

 انباز: همتا،همکار،شریک،حریف

عاشورا «مكتب باليدن» ،«نه ناليدن» 

#شفیعی_مطهر

 عاشورا «مكتبي براي باليدن» است ،نه «شبي براي ناليدن»،

كربلا ،«آموزه اي براي مكتب» است ، نه «موزه اي براي مذهب»؛

ذكر آن حماسه «نگاهي براي نگريستن» است، نه «آهي براي گريستن»؛

و آيين هاي سوگواري نماد «انگيزش شعور» است،نه «جوشش شور».

 در كربلا سوز عطشي است كه همه «زمين هاي كوير را سيراب» ، 

و همه «زمان هاي فقير را غرقاب» می کند.

در شامگاه عاشورا «فریاد سرخ خون» از «نهاد سپهر نیلگون» فوّاره زد 

و از پنجره سپيد مهتاب گذشت و پشت سپاه شب سياه را درهم شكست 

و حقيقت سبز پيروزي «خون بر شمشير»،

«حلقوم بر تير»، و «حنجر بر خنجر» را جاودانه كرد.

من در كرانه خونين فرات تابش سيمين مهتاب را ديدم 

كه خواب طلايي ماهيان را نقره باران مي كرد 

و مي كوشيد تا جگر سوخته فرات را در اندوه جگرسوختگان عطشناك التيام بخشد.

من سيماي سرخ و فرياد سبز شهيدان نينوا را ديدم 

و شنيدم كه آيه «اِنّي اَعلَمُ مالا تَعلَمون» را براي عرشيان تفسير مي كرد 

و جانبازي جوانمردان كربلا ، حقيقت « فَتَباركَ اللهُ اَحسَنُ الخالِقين » را براي فرشيان تعبير مي نمود.

من در شامگاه عاشورا ،نمايشگاه عظيم كربلا را ديدم كه همه عظمت عشق،عزّت،دلدادگي،حرّيّت ، حميّت و آزادگي را بر صفحه صفحه صحيفه هستي ترسيم مي كرد و عطر عصاره اين خون جوشان را سرمايه سرخي هر فلق و زيبايي هر شفق قرار مي داد.

 اربعین شهیدان گلگون کفن را که راه سبز صلح و صفا و انسان دوستی را با خون سرخ خویش ترسیم کردند،به همه انسان های نیک اندیش و سبزکیش جهان تسلیت می گویم.

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد760 ) 

«پندِ توبیخ» از «فرایندِ تاریخ»

  روزگار، «نهان ترین حصار» و «گران ترین آموزگار» است. 

او به هر دانش آموز که تجربه «می آموزد» ،عمرش را «می سوزد»!

یعنی «عمرِ نفیس» را به بهاي «حقّ التّدريس» از او مي گیرد! 

 تاریخ،«آیینه عبرت» است و «گنجینه بصیرت».

کسی که از «فرایندِ تاریخ»،«پندِ توبیخ» نمی گیرد،

ناگزیر خود «تاریخ را تکرار» و «توبیخ را نُشخوار» می کند!

کسی که از «روزگار، عبرت» نگیرد،خود «عبرتِ روزگار» می شود!

#شفیعی_مطهر

-------------------------

 توبیخ: نکوهش،سرزنش،نکوهیدن

نفیس: گرانبها،هر چیز گرانبها و مرغوب

نُشخوار: برگرداندن غذای نیم جویده به دهان و جویدن مجدد آن

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد759 ) 

«بهشت»و مردمِ«نیکوسرشت»!

من کسی را دیدم که نه تنها «مُل» ،که «گُل» را هم دوست دارد؛ 

زیرا نه «گلگون»،که «همرنگ خون» است.

 و نیز کسی را دیدم که اگر «خون»،این «مایع لاله گون» را هم دوست دارد، 

به خاطر «همرنگی با گُل» است.

 و خیلی فرق است بین این دو «نگاه» و این دو «دیدگاه»!!

 یکی «گُل» را می پسندد و یکی «گلوله» را!

آن که «گفتارش گُل» و «رفتارش با تعادُل» است،

«دریای مهر» و «صفای سپهر» او

«کران در بی کران» دارد و «نشان در بی نشان»! 

دنیا را «بهشت» می داند و مردم را «نیکوسرشت»!

امّا آن که قامت اندیشه اش «کوتوله» و منطقش «گلوله» است،

دنیا را «جهنّم» می بیند و همه مردم را «متّهم»!

#شفیعی_مطهر

---------------------------------------

مُل: شراب،می 

8 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد758 ) 

«ایثارِ تلاش» بدون «انتظارِ پاداش»!

 چه زیباست بدون «چشمداشت» و بی هیچ «انگاشت»،

«ریشه تاریکی برکندن» و «اندیشه نیکی پراکندن»!

چه نیکوست «یاری آزادگان» و «همیاری افتادگان»،

با «ایثارِ تلاش» ،امّا بدون «انتظارِ پاداش»!

چه دل انگیز است «پایداری تا پای دار» و حفظِ «هوشیاری تا لقای یار»!

در راه «حراست از حُرّیت» و «حمایت از حمیّت»!

#شفیعی_مطهر

------------------------------

همسر: برابر،همراه

مَدّ: کشیدن،درازکردن،بسط دادن

مَدید: کشیده شده ،دراز

تناهی: به نهایت رسیدن،پایان یافتن،بازایستادن

حمیّت:مروّت،نخوت،غیرت،ننگ و عار