هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 806)

«بافته های خیالی»یا «یافته های استدلالی»؟! 

من «ساده ای فریفته» و  «دانش زده ای خودشیفته» را دیدم 

که سهم او از «اقیانوسِ فهم» تنها «فانوسی از وَهم» بود. 

محفوظاتی چون غُل و زنجیر دست و پای فکرش را «بسته» 

و شخصیّتش را «درهم شکسته» بود.

دانش،نه «کوهی از محفوظات» است و نه «انبوهی از ملفوظات»،

بلکه مجموعه ای از «معارف زمانه» است که «عارف فرزانه»

چون «زنبورِ عسل» با «شعورِ لَم یَزَل»،

از هر «گُلی»،«مُلی» می نوشد

و در هاضمه خود به هم «پاک می آمیزد» و «چالاک می بیزد»

و با «جَهدی بی اندازه»،«شَهدی تازه» تولید می کند.

 بنابراین «دانشوران راستین» و «پژوهشگران جهان بین»

آن چه «پدید» می آورند و «تولید» می کنند،

«نوشی زُلال» است،نه «نقوشی ضَلال»!

 دانش،نه «بافته های خیالی»،که «یافته های استدلالی» است.

#شفیعی_مطهر

------------------------------ 

وَهم: پندار، خیال، تصوّر ،گمان

لَم یَزَل: بی زوال، پاینده، جاودان

مُل: می،شراب،نوشیدنی

می بیزد(بیختن): غربال کردن

ضَلال: گمراهی

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد805 )

آیا «دانستن غیب»، «عیب» است؟

«گردانه زمان» و «گردونه زمین»

«چون بادِ تُند می گذرد» و «افرادِ کُند را وامی گذارد».

نه تنها «قطارِ منِ انسان»،که «مدارِ خرمنِ کهکشان»

روی «رِیل زمان» چون «سیلِ بی امان»

«پیوسته» و «ناگسسته»

به «خویش می نازد» و به «پیش می تازد»!

«دانشورانِ خردمند» و «پژوهشگرانِ وَرجاوَند»

می توانند با «خویش ارزی» و «اندیشورزی»

سیمای فردا را در «آیینه دیروز»، این «گنجینه مرموز» بنگرند، 

ولی هیچ کس نمی تواند درباره «فردای رِیب» با «ادّعای غیب»

«پرده دَری را بجوید» و «خبری را بازگوید».

آیا فکر نمی کنید «دانستن غیب»،خود یک «عیب» است؟

زیرا هر «برگ» تا «لحظه مرگ»،

می تواند «شاد بخندد» و «آزاد برقصد»!

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------

وَرجاوَند: ارجمند،برازنده،بلندپایه،نیرومند

رِیب: شک،گمان،تهمت،اضطراب

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد804 ) 

«آگاهی»یا «تباهی»؟! 

من در «دریای شرق» زورقی را «در حال غرق» دیدم.

زورق در «غرقاب» بود و ناخدا در «خواب»! 

بدنه زورق «در حالِ شکافتن» بود و ناخدا «در خیال بافتن»!

او نه تنها در «عرشه اشرافی»، که در «عرش خیالبافی» سیر می کرد.

ناخدا در «خواب» بود و سرنشینان در «اضطراب»!

خطر غرق شدن ،«خواب را از چشم آگاهان می ربود» 

و «تاب را از خشم دادخواهان می زدود»! 

بیدارکردن ناخدا هم «جُرم» داشت و هم «جریمه»!

زیرا «جُرمش را گُستاخی می پنداشتند» 

و «جریمه اش را سلّاخی می انگاشتند»!

بنابراین نه تنها بر «عرشه زورق»،که در «عرصه فلَق»نیز

«حِرمانی نَهمار» و «خَفَقانی مرگبار» سایه افکنده بود!

اینک «نُخبگان» برای همه «سرنشینان»، 

یا باید «آگاهی» را برگزینند ،یا «تباهی» را!

#شفیعی_مطهر

----------------------- 

عرشه: سطح بالای کشتی

تاب: طاقت،توانایی،قرار و آرام

سلّاخی: پوست کندن،کشتن

فلَق: همه خلق،همه مردم

 حِرمان: نومیدی،بی بهرگی

نَهمار:بی شمار،فراوان، بسیار، بی نهایت، بی کران، عجیب، دشوار

 ملّت گناهکار؟!!

گفتم: چرا این قدر این روزا زلزله میاد؟

گفت: از بس گناه می کنید!!

گفتم: چرا برف و  بارون نمیاد؟

گفت: از بس گناه می کنید!

گفتم: چرا هر روز ارزاق مردم گرون تر میشه؟

گفت: از بس گناه می کنید!

گفتم: چرا هر روز سنِّ اعتیاد و فحشا و بزهکاری پایین تر میاد و آمارش بالاتر میره؟

گفت: از بس گناه می کنید!

گفتم: چرا بیشترین آمار تصادفات و تلفات رانندگی دنیا مال ماست؟

گفت: از بس گناه می کنید!

گفتم: چرا دشت ها،چاه ها،رودها و دریاچه های ما دارن پی در پی خشک میشن؟

گفت: از بس گناه می کنید!

گفتم: چرا هر روز جنگل های ما به کویر تبدیل میشن؟

گفت: از بس گناه می کنید!

گفتم:.... !!!

گفتم:....!!!

گفتم : راست میگی!

چه گناهی بزرگ تر از این که بارها زلزله، خانه ها و روستاها و شهرهای ما رو ویران ، و هموطنان ما رو قتل عام کرده،ولی ما باز هم هشیار نمی شیم و خانه هامون رو ضدّ زلزله نمی سازیم!! 

چه گناهی شرم آورتر از این که سالانه بیش از 18هزار نفر تلفات رانندگی(رتبه اول دنیا) و صدها هزار نفر مجروح و معلول و میلیاردها تومان خسارات رانندگی رو داریم،ولی نه جاده هامون و نه خودروهامون رو استاندارد نمی سازیم! 

چه گناهی زشت تر از این که روز به روز کانون خانواده ها دارد بیشتر از هم می پاشد،ولی ما راه حل های عقلانی و علمی متفکران و صاحب نظران رو گوش نمی کنیم!

چه گناهی فاحش تر از این که مدارس و دانشگاه های ما دارد نسلی بی ایمان و پوچگرا تحویل جامعه می دهد،ولی ما به سخنان دلسوزانه دردآشنایان متخصّص گوش نمی دهیم!

چه گناهی روشن تر از این که هر روز جنگل هامون ویران تر و رودها و دریاچه مون خشک تر میشه،ولی ما هشدارهای دلسوزانه منتقدان و کارشناسان متخصص رو جدّی نمی گیریم و به کار نمی بندیم؟!

چه گناهی عذاب دهنده تر از این که به جای پرورش شهروندان پرسشگر،مطالبه گر،شجاع،متفکّر،انتقادکننده و انتقادپذیر،می کوشیم افرادی متملّق،چاپلوس و بله قربانگو بپروریم؟!

دقیقا حق با شماست!

تا ما مرتکب این گناهان می شویم،این عذاب ها را سزاواریم!!

#شفیعی_مطهر

  هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد802 )

«حقارت»،زمینه سازِ «اسارت»! 

 شیوه همه «خودکامگان جهان خوار» و «مستبدّان ستمکار» 

در «تحمیق توده ملّت» و «تعمیق شالوده قدرت» این است 

که نخست مردم را «تحقیر» می کنند و سپس به «زنجیر» می کشند. 

انسان تا «تن به حقارت» ندهد، «سر به اسارت» نسپارد.

زیرا «حقارت»،زمینه سازِ «اسارت» است.

فَاستَخَفَّ قَومَهُ فَاَطاعوهُ ( سخن قرآن درباره شيوه فرعون)

 «شهروند باکرامت» و «ورجاوند باشخصیّت» هرگز

نه «تن به تحقیر» می دهد و ونه «سر به زنجیر»!

بنابراین باید از هر «زاده»،یک «آزاده» ساخت

و از هر «بنده»،یک «انسان ارزنده»!

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

  هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد802 )

«حقارت»،زمینه سازِ «اسارت»! 

 شیوه همه «خودکامگان جهان خوار» و «مستبدّان ستمکار» 

در «تحمیق توده ملّت» و «تعمیق شالوده قدرت» این است 

که نخست مردم را «تحقیر» می کنند و سپس به «زنجیر» می کشند. 

انسان تا «تن به حقارت» ندهد، «سر به اسارت» نسپارد.

زیرا «حقارت»،زمینه سازِ «اسارت» است.

فَاستَخَفَّ قَومَهُ فَاَطاعوهُ ( سخن قرآن درباره شيوه فرعون)

 «شهروند باکرامت» و «ورجاوند باشخصیّت» هرگز

نه «تن به تحقیر» می دهد و ونه «سر به زنجیر»!

بنابراین باید از هر «زاده»،یک «آزاده» ساخت

و از هر «بنده»،یک «انسان ارزنده»!

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد801 )

 «آزمون بیداد» و «کانون فساد»!

 هیچ انسانی تا بدان پایه «خودساخته» و «خداشناخته» نیست،

که قدرت در او متمرکز گردد و به «فساد نگراید» و بر «بیداد نیفزاید». 

قدرت نسبی به فساد نسبی می انجامد 

و قدرت مطلق به فساد مطلق . 

«داور کریم» و «آفرینشگر حکیم» چه زیبا می فرماید:

«کَلّا اِنَّ الاِنسانَ لَیَطغی * اَن رَآهُ استَغنی».

قطعا انسان طغیان می کند* همین که خود را بی نیاز(از نظارت) ببیند.

(سوره علق،6و7) 

در هر جمع و جمعیّت،«حاکم،خادم» است و «مردم،مَخدوم»!

«امینِ هر گروه» و «فَرنشینِ هر جمعِ حق پژوه»،

نه «صاحب اختیارِ ایشان»،که «خدمتگزارِ آنان» است.

این «صاحب اختیار» است که «خدمتگزار» را برمی گزیند

و هرگاه بخواهد او را از «کار»،«برکنار»می کند

و از «سریر» به «زیر» می کشد!

 تمرکز قدرت،«آزمون بیداد» است و «کانون فساد»!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

 فرنشین: رئیس،مدیر،حاکم

هر پگاه نو  با یک نگاه نو

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد800 )

«بیدادگر» و «فسادپرور» ! 

من «شهریاری خودکامه» را در «دیاری بی برنامه» دیدم ،

که از بسیاری «احساس حقارت» و «تنگی ظرفیّت» ، 

در درون «مي سوخت» و دهان منتقدان را «مي دوخت» . 

این «خون آشام ناآگاه» در «شام سیاه»،

 چون «کوری بی عصا» و «مغروری بینوا»،

با «لگامِ بیداد» در تاریکی «گام می نهاد» .

آن که در درون خویش نه «شخصیّتی منیع» می یابد و نه «ظرفیّتی وسیع»،

ناگزیر این کمبودها را با «توسُّل به زور» و «تقابُل با افرادِ فکور»

می کوشد تا «ضعف ها را جبران» و «نقص ها را پنهان» کند!

 هیچ انسانی،«کامل» و متخلّق به همه «فضایل» نیست،

بنابراین به هیچ کس حتّی «مجسّمه حق» نباید «قدرت مطلق» داد؛

زیرا قدرت ذاتاً «بیدادگر» است و «فسادپرور» !

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------------- 

لِگام: دهانه اسب

منیع: استوار و بلند

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد798 )

«ریش ها» یا «ریشه ها»؟! 

از آن گاه که ریش ،«عیارِ دین» شد و «معیارِ آیین»

«ریا» جای «روایت» را گرفت و «دَرای» جای «درایت» را. 

«بَطن» به جای «باطن» نشست و «خائن» به جای «صائن».

ریاکاران به جای «ریش ها»،«ریشه ها» را زدند!

از آن پس نه تنها «گِلِ ریشه ها»،که «گُلِ اندیشه ها» هم خشکید.

 «سکّه تظاهر، رواج» دارد و «سبیکه تکاثُر،حراج»!

«شهامت رنگ می بازد» و «لئامت بر فرهنگ می تازد»!

«صداقت رو به زوال» است و «حماقت رو به روال»!

«یادها ،فراموش» است و «فریادها،خاموش»!

«هوس ها ،محسوس» است و «نفس ها، محبوس» .

 هر شهر نیاز به «داد» دارد و «وداد»!

اگر نمی توانیم «داد» بگستریم،لااقل «فریاد» برآوریم!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------------------

درای: زنگ،جرس،زنگ بزرگ که بر گردن چهارپایان ببندند

بطن: شکم

باطن: اندرون،درون چیزی،اصل

صائن: نگاه دارنده،حفظ کننده،نگهبان 

سبیکه: نقره گداخته، تکّه سیم یا زر،شمش طلا یا نقره

تکاثُر: افزون شدن،بر بسیاری مال و ثروت به یکدیگر فخرکردن

لئامت : پستی، فرومایگی، بخیلی،پست فطرتی

روال: روش، اسلوب،نظم و ترتیب

داد: قانون،عدل،انصاف،مقابل ظلم و ستم

وداد: دوستی،محبت

   هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد797 ) 

«برترین کار» و «بهترین ابتکار»

 «نماد انسان» در «نمود جهان» 

چونان «شمعی لرزان» است در «جمعی پریشان» . 

«تندبادِ قلع و قمع در حالِ وزش» است 

و «بنیادِ شمع در احتمالِ لرزش».

برای شمع،«خاموشی،سرشتِ محتوم» است 

و «فراموشی،سرنوشتِ معلوم».

 در این «مجالِ کوتاه» و با وجود «احتمالِ اشتباه»،

«برترین کار» و «بهترین ابتکار»برای شمع،

روشن کردن «شمع های خاموش» است برای «جمع های مدهوش» . 

«انگیزشِ شمع»،«ریزشِ دَمع» است؛

دَمعی که «ریشه های روشنایی را بیفشاند»

و «اندیشه های شکوفایی را برویاند»! 

 چه زیبا می سراید این «حکیم مانا»،«حضرت مولانا»:

باد تند است و چراغم ابتری
زو بگیرانم چراغ دیگری
همچو عارف کن تنِ ناقص چراغ
شمعِ دل افروخت از بهرِ فراغ 

#شفیعی_مطهر

---------------------------------

قلع و قمع: ریشه کن کردن و برانداختن

محتوم: ثابت و استوار،حتمی

مدهوش :سرگشته ،سرگردان، گیج، متحیّر

دَمع: اشک،سرشک،اشک چشم

ابتر: دم بریده،ناقص،بی فرزند

فراغ: فارغ شدن،آرامش و آسایش،آسودگی خاطر