شكوفايي دانش و پويايي كاوش 

 خورشيد، گل زردي است كه بر سينه معلم آويخته اند 

و ستارگان، دانه هاي گوهري است كه در دامانش ريخته‌اند. 

زیرا معلم اندیشیدن را می آموزد .

...و  انديشه ، سرمايه و درونمايه هر گونه كاوش و پژوهش است .

شكوفايي دانش، ريشه در پويايي كاوش دارد.

(شفیعی مطهر)

 فرشته فروزان تعلیم و تربیت 

من معلم را فرشته فروزان تعلیم و تربیت در ميان هاله اي از فكر و فضيلت دیدم 

که بر سریر سبز اردیبهشت نشسته، 

از قيد من و ما رسته، 

در دستي جوانه هاي سبز آزادي دارد 

و در دست ديگر شكوفه هاي شور و شادي.

(شفیعی مطهر)

اندیشه یا اندیشیدن؟!

بار دیگر موکب زرین اردیبهشت بر سینه سپید سرنوشت نمایان شد.

من معلم را مهر فرازنده فرهنگ ،فروزنده بر سپهر آذرنگ دیدم. 

او  با خوشه های زرین حکمت، آبی بلند آسمان معرفت را آراست.

  انديشه، نوري تابان است و انسان بدون آن كوري ناتوان است.

...و معلم اندیشیدن را می آموزد نه اندیشه را.

(شفیعی مطهر)

 قواعد آزادی

امام علی(ع) : « من قصر عن احکام الحریه اعید ال الرق».

« هر کس از قواعد آزادی پیروی نکند، او را به بردگی خواهند کشید.»

فرخنده زاد امیر بیان و الگوی آزادمردان امام علی(ع) و روز پدر مبارک باد!

(شفیعی مطهر)

                        علی را بنگر !! 

صدف کعبه لب گشود و اسوه یگانه ، دردانه جاودانه و حقیقت ولایت را به جهان هستی تقدیم کرد .
ای رهرو راستین !
اگر می خواهی سرو حقیقت را در بالنده ترین قامت تماشا کنی ،
اگر دوست داری که خورشید فروزان ولایت را در درخشان ترین فروزش به نظاره بنشینی ،
اگر می خواهی که آسمان فضیلت را در زیباترین تجلی بنگری ،
اگر مشتاقی که کوه استقامت ر ا در استوارترین سیمایش تماشاگر باشی ،
اگر آرزو داری جرعه ای از زلال ناب ترین چشمه ساران عرفان " کوثر " بنوشی ،
اگر طالب تماشای تندیس قدسی و والاترین عروج انسی در رساترین صورت هستی ،
اگر می خواهی به حقیقت یاور غمدیدگان و مددکار ستمدیدگان باشی ،
...و اگرمی خواهی معنی عدالت ، مفهوم حریت ، تبلور فتوت ، تجسم مروت ، عصاره فضیلت و مقام والای خلیفه اللهی را یکجا و همه و همه را در بلندای قامت یک انسان بنگری :
علی را بنگر !! 

زادروز فرخنده امیر مومنان علی علیه السلام و روز پدر بر همه حق اندیشان و سبزکیشان مبارک باد.

(شفیعی مطهر)

 هر انسانی رسالتی دارد 

من هیچ گاه آرزو نکردم که «ای کاش جای کس دیگری بودم!»؛

زیرا هیچ وقت نتوانستم خود را نبینم و توانمندی ها و ناتوانی های خویش را در انجام رسالت خویش نادیده بگیرم. 

بنابراین هر انسانی« رسولی» است و برای رسالت خود« اصولی» دارد.

(شفیعی مطهر)

باادراک ترین جلوه جان 

من ذهن انسان را هراسناک ترین جای جهان و باادراک ترین جلوه جان دیدم؛

زیرا همه شناخت های موهوم و توهمات شوم در اینجا شکل می گیرند و شمایل می پذیرند.

(شفیعی مطهر)

 من چرا باید ماندگار شوم؟! 

من در برابر ذهن خود پرسشی جانگزاتر و دغدغه ای دلرباتر از این ندیدم که: 

«چرا پس از تو باید از تو یاد کنند؟» 

برای زنده ماندن نام در بین انام چه گامی برداشتی و برای رفاه و رستگاری بشریت چه بذری کاشتی؟!

برای انسان ها چه دردی را درمان و چه مشکلی را آسان کردی؟

اثري نيک ببايد به جهان ورنه چه سود
به جهان آمدن و رفتن و از ياد شدن 

(شفیعی مطهر)

انسان ؛مسکین خاک یا فرنشین افلاک؟ 

من انسان را موجودی تنوع طلب و جویای عیش و طرب دیدم،

او دوست دارد چون پرندگان در اوج سپهر به پرواز درآید و بر سینه صحرا تاخت و تاز کند ؛ 

در دل زمین چون خزندگان لانه بسازد و بر بلندای درختان چون پرندگان آشیانه برافرازد....

اما نه پرواز بر اوج و نه شنا بر میانه موج ،هیچ کدام نمی تواند روح پژوهنده و روان توفنده او را رام کند و آرام سازد؛ 

زیرا روح و روان تشنه او تنها در بهشت کمال و در جوار جمال ابدیت می آرامد و در سایه سار رضون الهی می آساید. 

(شفیعی مطهر)