#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(277) ---------------------------------------------- « بر موج مهر » تا « اوج سپهر »! -------------------------------------- من هر چه « زندان را تنگ تر » و « زندانبان را دَنگ تر » ديدم ، « آزادي را شيرين تر » و « رهایی را نوشین تر» يافتم. خودکامگانی که بر « اریکه قدرت » و « ملیکه سلطنت » آرمیده اند و « استقرار مطلوب » را در « استمرار سرکوب » می پندارند، اینان نه بر « سریر کاخ » که بر « سَرِ شاخ » نشسته اند و « بُنِ شاخ» می بُرند! شهریار،« زورقی پویا »است و مردم،« امواج دریا »! « امواج مردم » می توانند « بی تلاطُم »، زورق را از « خیزابه خطر » تا « قصر قیصر »بر فراز دستان مهربان خود برانند و نیز می توانند آن را در کام خشم خود فروبرند! بنابراین یک « شهریار خوب » تنها بر « قلوب » فرمان می راند! آری، آن که « بر موج مهر می نشیند» تا « اوج سپهر را می بیند»! ---------------------------------------------- #شفیعی_مطهر -------------------------- دَنگ : ابله،احمق،کودن،فرومایه ملیک : پادشاه،صاحب ملک ---------------------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

غرور حاکمان عامل مشاركت گريزي شهروندان / 1 ------------------------------------------------ #شفیعی_مطهر ----------------------------------------------- کدام خود؟ / 1 --------------------------------- تِلكَ الدّارُ الاخِرَةُ نَجْعَلُها ِللَّذينَ لايُريدوُنَ عُلُوّاً فيِ الْاَرْضِ وَ لافَساداً وَ العاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ ما اين بهشت ابدي آخرت را براي آنان قرار داديم كه در زمين اراده علوّ و سركشي ندارند و حُسن عاقبت ويژه پرواپيشگان است. (قصص، 83) در وجود هر انسان دو گونه «خود» در تكوين شخصيت او مشاركت دارند؛ يكي «خود حقيقي» يا «خود ملكوتي» و دوم «خود پنداري و خيالي» يا «ناخود». تكريم شخصيت انسان و تلاش براي حفظ و ارتقاي «عزّت نفس» او عاملي براي پرورش و تقويت «خود حقيقي و ملكوتي» است. انساني كه خود واقعي خويش را مي يابد و كرامت آن را پاس مي دارد، دريچه شخصيت خود را به روي همه كمالات اخلاقي و انساني والهي مي گشايد، و آن كه خود پنداري يا حيواني خويش را تجسّم شخصيت خويش مي يابد ، از دنياي غرور، خود خواهي و تكبّر سر در مي آورد. غريزه «حبّ ذات» يا «خود دوستي» اصيل ترين و ريشه دار ترين ميل در نهاد هر موجود به ويژه انسان است. اين ميل، موجد و محور همه تلاش هاي انسان در همه عرصه هاي هستي است؛ حتّي ميل به كمال كه خود پايه و ماية همه فعاليت هاي انسان است، از مظاهر اين ميل مي باشد. اين تمايل طبيعتاً «لذايذ» را جذب، و «آلام» را دفع مي كند. انساني كه در مسير خود سازي و تزكيه نفس گام ننهاده، در همان مراحل حيواني سير مي كند. همه عمر او جولان در ميدان بين «تغذيه» تا «تخليه» است. او در همه مراحل هستي نه موجي مي بيند و نه اوجي. كمال مطلوب او در خوب خوردن، خوب پوشيدن، خوب شهوت راندن و خوب خوابيدن است. اما انساني كه خود حقيقي و ملكوتي خويش را مي يابد و در راه خود سازي مجاهده مي كند، در مي يابد كه ديگران نيز حقوقي دارند و او موظف و مكلّف به احترام و پاس داشتن حقوق ديگران است. ادامه دارد... ------------------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: مقالات

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(276) ------------------------------------------------- « مهار قدرت» با « استمرار نظارت »! ------------------------------------------------ من هر گاه خود را در « اوج قدرت » و بر « موج صدارت » می دیدم، به « حُباب مي انديشيدم » و از « مرداب مي ترسيدم ». « قدرت ها چه پوشالی اند » و « صولت ها چه خیالی »! انسانی که در آغاز « قطره ای عَفِن » است و در پایان « لاشه ای مُتعَفِن » ، در این میان چه « جای تکبر » است و چه « سودای تَبَختُر »؟! ذات قدرت نه « سور » دارد و نه « سُرور »! بل که « باری سنگین » است و « ابتکاری آروین ». هر « کانون قدرت » خارج از قلمرو «قانون نظارت » قطعا به « بیداد می خرامد » و به « فساد می انجامد ». هیچ انسان تا بدان پایه منزه نیست که به « قدرت » برسد و به « شرارت » نگراید. تنها راه « مهار قدرت» ، « استمرار نظارت » است! -------------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ------------------------------------------- صولت : سطوت،قدرت،هیبت،قهر،غلبه،حمله در جنگ لاشه : جسد، حیوان مرده،مردار،پست و زبون تَبَختُر : با خودنمایی و برازندگی راه رفتن، با ناز و غرور خرامیدن، تکبر و خودنمایی آروین : آزمایش،تجربه،امتحان سور : مهمانی،بزم،جشن،جشن عروسی سُرور : شادشدن،خوشحال شدن،شادی،شادمانی خرامیدن : راه رفتن به ناز شرارت : بدی کردن،بدشدن،بدی،فتنه انگیزی،بدکرداری ----------------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

كافر دادگر يا مسلمان ستمگر؟! ---------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ----------------------------------------- قطعا هر مسلمان از دیدن تصویر زیر متاثر و مشمئز می شود ؛ زيرا مرد مسلماني عراقي را مي بيند كه بر دستان سربازي اشغالگر ، اجنبي و غير مسلمان بوسه مي زند . البته اين كه فورا او را با اتهامي چون چاپلوسي يا اجبار يا...محكوم كنيم و از كنار مسئله ساده بگذريم ،كار درستي به نظر نمي رسد. بايد دل او را كاويد و حرف هاي نگفته اش را شنيد. كساني كه فورا او را محكوم مي كنند ، آيا ده ها سال ستم و سلطه جابرانه و خودكامانه صدام و دار و دسته بعثي را احساس كرده اند؟ چرا بايد حاكمان كشورهاي اسلامي بلايي به روز مردم مسلمان بياورند كه پس از سقوط ننگين آنان به دست اشغالگران اجنبي مردم بر دست آنان بوسه زنند؟! اسلام هرگز برای ستمگر مشروعیتی قائل نیست. قیام در برابر ستمگر در تعلیمات اسلام وجود دارد ، حتی در اسلام حاکم کافر عادل بهتر از حاکم مسلمان ظالم است. بوسه يك عراقي بر دست سرباز آمريكايي !! عدالت مهم ترين شرط مديريت سالم است . عدالت دراداره جامعه از ديانت و اسلاميت واجب تر است. ما حديث متواتر نبوی داريم الملک يبقی علی ااکفر لايبغی علی الظلم . سخن پيامبر ما اين است که حکومت با کفر می پايد، اما با ظلم نمی پايد. به بيان ديگر پيامبر رمز بقای حکومت ها را دادگری دانسته اند نه اسلام مداری و شريعت مداری. داستاني تاریخی بگویم. از کتاب الفخری ابن ِ طِقْطَقى‌ آل‌ طباطبا نقل به مضمون می کنم. در این داستان تاریخی درس های آموزنده ای برای شرایط فعلی ما نهفته است. خان مغول در قرن هفتم به بغداد حمله کرد و المعتصم بالله آخرین خلیفه عباسی را سر به نیست کرد. وی همه علمای مسلمان از شیعه و سنی را جمع کرد و سوالی پرسید که این سوال امروز ما هم می تواند باشد. سوال تاريخي او این بود: به من بگویید کدام مقدم است: حاکم مسلمان ظالم یا حاکم کافر عادل؟ در را به رویشان بست. و تهدید کرد در را نمی گشاید مگر صریحا پاسخ بگیرد. سيد بن طاوس فقیهی شیعه بر خاست و گفت: حاکم کافر عادل مقدم بر حاکم مسلمان ظالم است. پرسید: دلیلت؟ فقیه گفت: مملکت با کفر می ماند، ولی با ظلم نمی ماند. همان فرمایش پیامبر (ص). این مبنای متین به عنوان سندی رسمی در تاریخ فقهی ما ماند که عدالت مهم تر از دیانت است. شعار شیعه در تاریخ همیشه عدالت بوده است. فقهای راستین شیعه هیچ گاه از شعار محوری خود حتی در زمان سلطنت شاهان شیعه صفوی و قاجار و پهلوی عقب ننشستند و در کتب فقهی خود ننوشتند که این شاهان چون شیعه هستند، باید مورد تایید قرار بگیرند. بر این امر پافشاری کردند که حکومت باید عادل باشد قبل از هر امر دیگری. در حديث ديگري مي خوانيم: قيل للامام علي عليه السلام : ايهما افضل الحاكم المسلم الظالم ام الحاكم الكافر العادل ؟ قال عليه السلام : بل الحاكم الكافر العادل لان عدله لنا وكفره له .. واما الحاكم الظالم المسلم فاسلامه له وظلمه علينا از امام علي (ع) پرسيدند: كدام بالاتر و افضل هستند حاكم مسلمان ستمگر يا حاكم كافر دادگر؟ ايشان پاسخ دادند: فرمانرواي كافر دادگر برتر و بهتر است ؛ زيرا دادگري كافر دادگر براي ماست و كفرش براي خودش ؛ اما فرمانرواي ستمگر مسلمان ، اسلامش براي خودش است و ستمش بر ضد ما ! ---------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: مقالات

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(274) ------------------------------------------------- آیینه عاشقانه ------------------------------------------- من « بزرگ ترین فرد » و « سترگ ترین مرد » را کسی دیدم که در سینه اش « قلبی کودکانه » و « دلی خالصانه » می تپد. انسان از « ریشه می روید » ، اما گاه « راه اندیشه را نمی پوید ». « سینه کودکانه » ، « آیینه عاشقانه » است. این« سینه » با « کینه » « بیگانه » است و با مهر، « یگانه »! « مهر آموزگار » و « سپهر روزگار » هر « درسی از باور » و هر « غرسی بارور » را که بر « صحیفه دل » و این « صفحه فضایل » بنگارند، تا واپسین دم حیات « قرین جان » است و « همنشین روان ». کودکان « غنچه های نوشکفته زمین » اند و « گنجینه نهفته زمان » . دلشان « دادخواه » است و چشمانشان پر از « نگاه »! کودکان در مدرسه جامعه «دروغ و شرارت » را « می آموزند » و تجربه « یوغ اسارت » را « می اندوزند »! بیاییم پنجره ای به « دنیای کودکانه بگشاییم » و قلب های « آشنای بی آشیانه را نیالاییم »! ========================== #شفیعی_مطهر ----------------------------------------- غرس : کاشتن درخت،نهال کاشتن،نشاندن درخت صحیفه : نامه،ورق کتاب،کتاب کوچک،روزنامه یوغ : چوبی که هنگام شخم زدن زمین روی گردن جفت گاو می گذارند و گاوآهن را به آن می بندند. ------------------------------------------ برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

اقتدار حكومت به چیست؟ --------------------------------------------------- #شفیعی_مطهر --------------------------------------------------- آيا «اقتدار» براي حكومت لازم است؟ اگر حكومت بايد «مقتدر» باشد، «اقتدار» آن بر چيست؟ آيا سخت گيري حكومت نسبت به مردم و سركوب مخالفان نشانه اقتدار يك حكومت است؟ بديهي است يك حكومت براي اداره عادلانه يك جامعه قطعاً بايد مقتدر باشد. اداره عادلانه يك جامعه بزرگ به ابزارها و اهرم هاي قوي و نيرومند نياز دارد. حكومتي كه مي خواهد حقوق افراد ضعيف و ستمديده را- بدون لكنت زبان- از چنگ افراد ستمگر و قلدر بگيرد، لزوماً بايد مقتدر، نيرومند و قاطع باشد. «اميرالمؤمنين علي (ع) فرمود: من اين جمله را مكرر از زبان پيغمبر اكرم (ص) شنيدم كه: لن تقدّس امّة حتّي يؤخذ للضّعيف حقّه من القوي غير متعتع. هرگز جامعه اي به مقام قداست، به مقامي كه قابل تقديس و تمجيد باشد، كه بشود گفت اين جامعه، جامعة انساني است، نمي رسد، مگر آن وقت كه وضع به اين منوال باشد، كه ضعيف حقش را از قوي بگيرد بدون لكنت كلمه. وقتي ضعيف در مقابل قوي مي ايستد، لكنتي در بيانش وجود نداشته باشد. اين، شامل دو مطلب است: يكي اين كه مردم به طور كلي روحيّه ضعف و زبوني را از خود دور كنند و در مقابل قوي هر اندازه قوي باشد، شجاعانه بايستند، لكنت به زبانشان نيفتد، ترس نداشته باشند، ديگر اين كه اصلاً نظامات اجتماعي بايد طوري باشد كه در مقابل قانون، قوي وضعيفي وجود نداشته باشد. » (1) كلام مولا (ع) بيانگر اين حقيقت است كه: 1- حكومت بايد مقتدر باشد؛ 2- اقتدار حكومت به استقرار عدالت اجتماعي و احقاق حقوق مردم است؛ 3- در جامعه و حكومت مقتدر، زبان و بيان مردم- به ويژه افراد ضعيف و ستمديده- آزاد، رسا و گوياست. «علي (ع) در آن فرماني كه به مالك اشتر نوشته است جمله اي دارد كه عين آن در اصول كافي هم هست. به او مي فرمايد: مالك! تو بايد به گونه اي حكومت بكني كه مردم تو را به معني واقعي تأمين كننده امنيتشان و نگهدار هستي و مالشان و دوست عزيز خودشان بدانند، نه يك موجودي كه خودش را به صورت يك ابوالهول در آورده و هميشه مي خواهد مردم را از خودش بترساند، با عامل ترس مي خواهد حكومت بكند.(2)» در جامعه و حكومت مقتدر، «عدالت» بر صدر مي نشيند و «قاطعيت» قدر مي بيند. استعدادها شكوفا، و فرياد ها گويا مي شود. مردم در آن عزيزند. در اين جامعه اقتدار و قاطعيت در خدمت عدالت و قانون است، نه ابزار اعمال و اميال حاكمان. زلال «مهر و مدارا» در كوچه هاي شهر موج مي زند و نسيم «عشق و عدالت» در فضاي جامعه عطر آرامش مي پراكند. روش حكومتي زمامداران اسلامي بر اصل مهر و مدارا استوار، و بر محور عدل و اقتدار پايدار مي ماند. «اميرمؤمنان (ع) براي سردار خود «معقل بن قيس رياحي» كه در رأس 3000 نفر از مداين به طرف شام، قلمرو معاويه مي رود، مي گويد: از خدا بترس، خدا را در نظر بگير و تا دشمن به جنگ شروع نكند، تو شروع نكن. مبادا دشمني آنان تو را وادار كند كه قبل از آن كه آن ها را كاملاً دعوت و اتمام حجت كني ، به زد و خورد مبادرت ورزي.» اين شيوه و روش امام علي (ع) است ، و اما وقتي آلتر ناتيو او، معاويه، مي خواهد دستور حمله بدهد، چه مي گويد؟ او به «سفيان غامدي» كه او را مأمور شبيخون به حدود قلمرو حكومت علي (ع) كرده است، مي گويد: «برو، شبيخون بزن و آدم بكش و اموال را غارت كن كه اين كارها از لحاظ سياست بسيار نافع است؛ زيرا اهل عراق مي ترسند و دوستان ما كه در گوشه و كنار هستند، خوش وقت و دل قوي مي گردند و بعضي هم كه مرددّ هستند كه چه كنند ، به طرف ما خواهند آمد.(3)» در مكتب اسلام، اساس سياست و روش حكومت بر مهر و مدارا است، نه تندي و خشونت. امام صادق (ع) به «عمار بن ابي احوص» فرمود: «بر مردم فشار نياوريد. آيا نمي داني كه حكومت داري و روش اداره امور بني اميّه بر زور و فشار و ستم بود، ولي حكومت داري و روش اداره امور ما به نرمي و مهرباني و متانت و تقيّه و حسن معاشرت و پاكدامني و كوشش است؟ پس كاري كنيد كه مردم به دين شما و مسلكي كه داريد، رغبت پيدا كنند.(4)» بعضي از سياستمداران حاكم گويي فراموش كرده اند كه در گفتمان حكومتگري اسلامي، مردم «ولي نعمت» اند و حاكمان در خدمت. آنان پيوسته كارهاي اندك خود را به رخ مي كشند و از مردم انتظار سپاس و احترام دارند. امام علي (ع) در فرمان معروف خود به مالك اشتر مي فرمايد: «بر حذر باش از منت نهادن به مردم در قبال نيكي ات به آن ها … پس هر آينه منت نهادن نيكي را تباه مي سازد.» پيام اصلي و نكته محوري همه نهضت ها و انقلاب هاي يك صد سال اخير در ايران و جهان، اصل استقرار حاكميت مردم يا مردم سالاري بوده است. امروزه نيز گفتمان غالب در دنيا، دموكراسي و مردم سالاري است. بي ترديد هر حكومتي هر چند مقتدر در جهان تنها در يك صورت مي تواند پايدار بماند و ماندگار شود و آن اين است كه پايه هاي اقتدار خود را بر اصول مردم سالاري استوار سازد. در بينش اسلامي آياتي چون: «امر هم شوري بينهم» و «وشارهم في الامر» و نيز اقوال و افعال و شيوه حكومتي پيامبر اكرم (ص) و امام علي (ع) بر نقش مهم و محوري مردم در امر حكومت تأكيد ورزيدند. اما شيوه حكومتي زمامداران خود كامه اي چون بني اميّه و بني عباس و … باعث شد كه «مردم» فراموش شوند و مردم نيز خود را فراموش كردند. بنا براين وقتي بيدارگراني چون سيد جمال الدين اسد آبادي، عبدالرحمن كواكبي (فقيه سوري اهل سنت) و آیت الله آخوند خراسانی و آيت الله ناييني بر حقوق مردم و نقش محوري آنان در حكومت اشاره كردند، بسياري پنداشتند اين افكار وارداتي و غربي است و هيچ ريشه اي در متن آيات، روايات و سنت پیامبر (ص) ندارد! سيد جمال نخستين عالم برجسته مسلمان بود كه براي تبيين حقوق مردم و شفّاف كردن مرزهاي مسئوليت و اختيارات مردم و زمامداران، اولين قانون اساسي ايران را در سفر آخر خود به ايران در سال 1308 قمري (129 سال پيش) نوشت. اين تفكر «حقوق مردم» به تدريج در سراسر كشورهاي اسلامي رواج يافت. حق حاكميت ملي و مردمي و صاحب حق دانستن متن جامعه مانند خون تازه اي در رگ هاي امت اسلامي جاري شد و موجد و منشأ و سرچشمه بسياري از نهضت هاي مردمي در ايران و ساير كشورهاي اسلامي گرديد. بسياري از روشنفكران اسلامي و عالمان ديني بر آن شدند تا با كاوش در متون اسلامي اين حقوق فراموش شده مردم را بازيابند و دموكراتيك بودن شيوه حكومتي اسلام را باز شناسند. كواكبي در كتاب مهم «طبايع الاستبداد» و آيت الله ناييني در كتاب «تنبيه الامّه و تنزيه الملّه» فصل تازه اي در اين باب گشودند. علماي ثلاثه نجف مرحوم آخوند خراساني، مرحوم شفيع عبدالله مازندراني و مرحوم محمد حسين كاشف الغطاء مشتركاً طي اطّلاعيه اي اعلام كردند كه: «به اجماع علما ، حكومت در عصر غيبت از آن جمهور مسلمين است.» از آن پس مسلمانان به فكر افتادند كه بايد با تدوين «قانون اساسي» به عنوان ميثاق مشترك ملت و حاكميت بكوشند تا حقوق فراموش شده خود را احيا و احقاق كنند.(5) علامه اقبال شاعر روشنفكر پاكستاني با الهام از اين گفتمان چنين سرود: خدا آن ملّتي را سروري داد كه تقديرش به دست خويش بنوشت به آن ملت سرو كاري ندارد كه دهقانش براي ديگري كشت ----------------------------------------------------------------- پاورقي ها 1- استاد مرتضي مطهري، پيرامون جمهوري اسلامي، ص82 2- همان، ص81 3- با الهام از كتاب «علي از زبان استاد مطهري، نوشتة عباس عزيزي» 4- استاد دکتر مصطفي دلشاد تهراني، دولت آفتاب، به نقل از الخصال، ج2، صص354-355 5- با بهره گيري از مقاله «باز انديشي مسلماني» نوشتة روح الله يوسفي، همشهري، 17/2/82 ----------------------------------------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: مقالات

معرفت و عقلانیت ---------------------------------------------------- #خاطره_هاومخاطره_ها --------------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ------------------------------------------------- گفت : دعاکردن نیز نیاز به معرفت و عقلانیت دارد. گفتم : البته همه کردارها و گفتارهای انسان باید با بهره گیری از عقلانیت و معرفت باشد. اما منظور شما از نیاز دعا به عقلانیت چیست؟ گفت : می خواهم روایتی برایت بخوانم. گفتم : گوش می کنم. ----------------------------------------- گفت : پیامبر مهربان که همواره جویای احوال مسلمانان می‌شد، شنید یکی از یارانش بیمار شده است. پس به عیادت او رفت و کنار بسترش نشست و احوال پرسی کرد. بیمار گفت: در نماز مغرب که با شما به جماعت خواندم، شما سوره «قارعه» را خواندی. تحت تأثیر قرار گرفتم و عرض کردم: خدایا! اگر من در پیشگاه تو گنهکار هستم و می‌خواهی مرا عذاب کنی، در همین دنیا مرا عذاب کن. اینک می‌بینی که گرفتار بیماری هستم. پیامبر اكرم(ص) فرمود: درست نگفتی. باید بگویی: رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ؛ پروردگارا! هم در دنیا و هم در آخرت به من پاداش بده و مرا از عذاب دوزخ حفظ کن. (بقره:201) آن‌گاه پیامبر برای وی دعا کرد و او بهبود یافت. (سفینة‌البحار، ج1، ص 208) گفتم : اتفاقا من هم درباره این نکته خاطره ای جالب دارم . -------------------------------------------------- ... و یک خاطره در سال های ۶۸- ۱۳۶۷ من به عنوان مدیر کل آموزش و پرورش کهکیلویه و بویراحمد در خدمت فرهنگیان آن استان بودم . ماه رمضان آغاز شده بود . من در برنامه های ویژه سحر و افطار رادیو یاسوج صدا و نام فردی به نام آقای دکتر ریاضی می شنیدم . این نام ، یادآور نام یکی از استادان من در دهه ۱۳۵۰ بود . روزی خبرنگار صدا و سیمای یاسوج برای مصاحبه با من به دفتر کارم آمده بود . فرصت را مغتنم شمردم و از ایشان پرسیدم : این آقای دکتر ریاضی کیست که اخیرا نام او را در برخی برنامه ها می شنوم؟ سپس استاد قدیمی خود را که به همین نام بود، معرفي كردم و گفتم : مي خواهم بدانم آيا ايشان همان استاد من است ، يا نه؟ ایشان گفت : من همین الان كار را آسان مي كنم . شما اجازه دهيد با همين تلفن شماره ايشان را مي گيرم و خودتان با ايشان صحبت كنيد. خبرنگار مزبور فورا شماره دفتر راديو را گرفت و پس از فراخواندن آقاي دكتر رياضي گوشي را به من داد. من به محض آغاز سخن تا خود را معرفي كردم، آقاي دكتر رياضي شروع كرد به خواندن شعري كه من در همان دوران دانشجويي سروده و در كلاس خوانده بودم. من در ضمن خوشحالي از يافتن دوست و استاد قديمي خود، از حافظه شگرف ايشان شگفت زده شدم. شايان يادآوري است در همان سال هاي دهه ۱۳۵۰ من شعر « منتظر اما مبارز» را ( متن کامل شعر در وب نامه مدارا هست) تازه سروده بودم . روزی این شعر را در کلاس این استاد ادبیات خواندم . استاد ضمن تشویق بسیار از من خواست تا اجازه دهم این شعر توسط دانشکده چاپ و توزیع شود . من گفتم : استاد! محتوای این شعر سیاسی است و برای ما و شما گرفتاری ایجاد می کنند . اما ایشان با اصرار دفتر مرا گرفت و زیر این شعر خطاب به رئیس دانشکده نوشت: این شعر جنبه انسانی و اجتماعی دارد و لازم است چاپ و بین دانشجویان توزیع شود .( هنوز آن دفتر و عین دست خط استاد را دارم.) ضمنا خطاب به دانشجویان گفت : من به امام زمان(عج) اعتقاد داشتم ، اما با شنيدن اين شعر اعتقادم صد چندان شد. البته پس از كلاس دوستان مرا از چاپ و انتشار آن به علت احتمال گرفتاري منع مي كردند ، ولي من در شب متن این شعر طوبلانی را روي چندين صفحه كاغذ A4 بازنويسي كردم و صبح روز بعد شعر را با نام مستعار « ع . ر . تنها » جهت چاپ به دانشکده دادم . آنان نیز با همین نام در تیراژی وسیع چاپ و بین همه دانشجویان منتشر کردند. بعدا این شعر توسط انتشارت شفق قم به مدیریت آقای تقی انصاریاتن چاپ شد؛ ولی ساواك ، ناشر کتاب این شعر( آقای تقی انصاریان ) را باز خواست مي كند كه شاعر اين شعر را معرفي كند، ايشان يك نسخه از همين پلي كپي را ارائه مي كند و مي گويد كه شاعر را نمي شناسد و منبع كتاب " منتظر اما مبارز " همين پلي كپي است. گفت : دنباله خاطرات ياسوج چه شد؟ گفتم : آن روز هر دو اظهار علاقه كرديم به ديدار يكديگر برويم . البته من به خاطر رعايت احترام استادي به اتفاق معاونان اداره كل به ديدار ايشان در مركز صدا و سيماي ياسوج رفتم . به محض رو به رو شدن با ايشان دستم را دراز كردم تا با ايشان دست دهم و روبوسي كنم ، با كمال تعجب ديدم دست راست ايشان از مچ قطع شده است! ايشان خود شگفتي مرا دريافت و گفت بنشينيد تا ماجراي قطع دست خود را برايتان بگويم . سپس توضيح داد : سال گذشته در چنين ايامي در ماه مبارك رمضان من در جايي نشسته بودم . در دل خود با خداي خود راز و نياز مي كردم . از جمله از خدا خواستم كه اگر من در دنيا گناهاني دارم ، مجازاتش را در همين دنيا ببينم كه در آخرت مشكل عذاب اخروي نداشته باشم. پس از اين راز و نياز به اتفاق دوستان برخاستيم و به يك ميني بوس سوار شديم . بين راه همان گونه كه با دوست بغل دستي مشغول صحبت بودم و دست راستم از پنجره بيرون بود . ناگهان دستم بين ديواره ميني بوس و تير چراغ برق قرار گرفت و له شد. مرا از آنجا به بيمارستان بردند و در نهايت چاره كار قطع دست شد. من اين عذاب دنيوي را بدل از عذاب اخروي مي دانم كه خود از خدا خواسته بودم . در اينجا من به استاد گفتم: استاد ! رحمت و رافت خدا بيش از آن است كه بنده گنهكار را عفو نكند . آيا نمي شد شما وقتي از خدا انتقال عذاب آخرت را به دنيا خواستيد ، از خداي رحمان و رحيم ، بخشش گناه را درخواست مي كرديد؟ ايشان ضمن تاييد عرض من گفتند: آن موقع چنين شعور و معرفتي نداشتم كه اين گونه دعا كنم . ----------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: خاطرات

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(273) ------------------------------------------------ تلفیق « صنعت روز » با « سنت دیروز » ----------------------------------------------- من عظیم ترین « بنیان های سنت » را در کنار بزرگ ترین « پایگاه های صنعت » دیدم. من این « گام بلند » و « اقدام شکوهمند » را از « آفرینش فِکر » و « بینش بِکر » مردم ژاپن یافتم. من مردم ژاپن را « شگفت آورترین » و « سنت باورترین » مردم گیتی دیدم ؛ زیرا اینان با تلفیق دو « پَدیده نوین » و « تَنیده دیرین » ، یعنی « سنت دیروز » و « صنعت روز » « تمدُني بِشکوه » را با « بُنی انبوه » بنيان نهاده اند. بنابراین هر « کُهَن » ، « کُهنه » نیست! ----------------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ------------------------------------ بِکر : اول هر چیز،تازه و دست نخورده تلفیق : دو چیز را به هم آوردن،پیوندزدن،آراستن و با هم جورکردن تنیده : بافته شده، تابیده شده بِشکوه : باشکوه،با شوکت و هیبت بُن :بیخ،بنیاد،پایان،بیخ چیزی،ریشه -------------------------------------------- رای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

مردمی مسکین بر فراز کوهی زرین ------------------------------------ #شفیعی_مطهر ---------------------------------------- در میان رویدادهاي گوناگون، خبري كوتاه توجه مرا جلب كرد: « صادرات خاك حاصلخيز ايران به قطر » عبدالله سهرابي كه در جريان يك كنفرانس خبري در دوحه سخن مي گفت، تاكيد كرد: قرارداد واردات خاك از ايران نهايي شده است. سفير ايران در دوحه گفت: بر اساس قراردادي كه نهايي شده است، دولت قطر به منظور افزايش توليدات كشاورزي خود مقادير فراوان خاك حاصلخيز از ايران وارد مي كند. به گزارش فارس سفير ايران در دوحه گفت :قطر به منظور افزايش توليدات كشاروزي خود و تامين امنيت غذايي مقادير فراوان خاك حاصلخيز از ايران وارد خواهد كرد. بر اساس گزارش پايگاه خبري پنينسولا وي گفت : تاكنون بيش از 40 قرارداد و يادداشت تفاهم بين دوحه و تهران به امضاء‌ رسيده است. سهرابي همچنين از سرمايه گذاري قطر در ميدان هاي گازي ايران و تاسيسات مايع سازي گاز استقبال كرد و گفت انتظار مي رود حجم مبادلات دو كشور به 10 ميليارد دلار برسد. (منبع : پارسینه ) نمي دانم چرا با خواندن اين خبر ، روايتي جالب از امام علي(ع) در ذهنم تداعي شد. ايشان بر اين باور حتمي و سنت الهي پاي مي فشرند كه : مردمي كه با داشتن آب و زمين گرسنه باشند، از رحمت خدا دور اند. سرزمين پهناور و پر بركت ايران با داشتن تقريبا يك درصد جمعيت جهان، بيش از ۱۸ درصد گاز جهان ، بيش از ۱۰ درصد نفت جهان و جمعا بيش از ۷ درصد منابع و ذخائر طبيعي و زير زميني جهان را در اختيار دارد. علاوه بر آن خاكي پهناور و حاصلخيز و داشتن چهار فصل در تمام ايام سال را بر آن بيفزاييد. به ديگر سخن اگر مديران و مردم جامعه ما بتوانند نعمت هاي الهي و امكانات خدادادي را از صورت بالقوه ، بالفعل درآورند ، هر شهروند ايراني بايد و شايد كه ۷ برابر يك شهروند جهاني ، رفاه، رستگاري، سلامت و آسايش داشته باشد. اكنون با نيم نگاهي اندك ،كشور بسيار كوچك قطر را از نظر بگذرانيد. كشوري كه براي توسعه كشاورزي خود حتي خاك را هم بايد از ايران وارد كند!! ------------------------------------------------ قطر پيش به سوي آينده كشور قطر نسبت به جمعيتش جزو ثروتمندترين كشورهاي دنيا محسوب مي‌شود. اين كشور در سال 2001 بر اساس معيارهاي بانك جهاني جزو 10 كشور ثروتمند دنيا محسوب گرديد. قطري‌ها همچنين داراي رشد اقتصادي بسيار سريعي هستند و از اين لحاظ نيز جزو شاخص‌ترين كشورهاي جهان هستند ... براي مردم قطر بسياري از خدمات اجتماعي نظير استفاده از برق و آب شربي كه توسط دستگاه‌هاي عظيم آب شيرين‌كن توليد مي‌شوند، رايگان است. حتي براي مكالمات تلفني هم قطري‌ها تعرفه‌هاي بسيار پاييني دارند. آن‌ها براي خانه ساختن نيز تسهيلات بسيار قابل توجهي را دريافت مي‌كنند كه نمونه آن را در كمتر نقطه‌اي از دنيا مي‌توان ديد. در مجموع درآمد بالا و جمعيت كم موجب شده كه تا سطح زندگي در اين كشور در حدي باشد كه حتي بعضاً براي اروپايي‌ها نيز جذاب است. ذخاير نفت قطر در مقايسه با كشورهاي بزرگ صادركننده نفت چندان زياد نيست. مجموع ظرفيت ذخايري كه تاكنون در اين كشور كشف شده تنها 7/3 ميليارد بشكه است. براي مقايسه بد نيست بدانيد كه رقم موجود در اين زمينه در عربستان 8/261 ميليارد بشكه، در امارات 97/8 ميليارد بشكه، در عراق 5/112 ميليارد بشكه و در كويت 5/96 ميليارد بشكه است. اما ذخاير گاز قطر پس از روسيه و ايران سومين ذخاير بزرگ دنيا را در اختيار دارند. طي ساليان اخير تلاش‌هاي وسيعي را براي تجهيز و گسترش صنايع گاز و توليد محصولات جانبي آن آغاز كرده‌اند. اين امر موجب شده تا آن‌ها در بهره برداري از ذخاير مشترك خويش با ايران بسيار موفق‌تر و سريع‌تر از رقباي ايراني خويش عمل نمايند. شهر صنعتي راس لافان (Laffan Ras) كه در شمال دوحه، پايتخت تأسيس شده است، بزرگ‌ترين تأسيسات مايع‌كننده گاز را در دنيا در اختيار دارد ... تلاش قطري‌ها براي افزايش توليد محصولات جانبي نفت و گاز و صنايع پتروشيمي قابل توجه است. رشد صنايع پتروشيمي قابل توجه است. رشد صنايع پتروشيمي اين كشور حتي در ميان كشورهاي عربي هم مثال‌زدني است. ظرفيت توليد كود شيميايي در قطر به سرعت رشد يافته و به چند برابر دهه 80 رسيده است ... نشانه‌هاي رشد تكنولوژيكي و اقتصادي را در همه جاي كشور كوچك قطر مي‌توان ديد. سيستم تلفن در اين كشور ديجيتالي شده و حتي ميزان گسترش تلفن همراه در آن‌جا از كشوري مانند آلمان هم بيشتر است. شبكه راه‌ها نيز بسيار مدرن بوده و دائماً هم در حال گسترش است. فرودگاه جديدي نيز در حال ساخت است كه از سال 2005 مي تواند سالانه 5 ميليون نفررا جا‌به‌جا كند. (اطلاعات مربوط به قطر از كتاب« آیا به از این نمی توان بود؟» ، نوشته اين نگارنده ، ج ۱ ،ص ۵۱ نقل شده است.) ------------------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: مقالات

آیا ما برای دموکراسی هم به غرب نیازمندیم ؟ ---------------------------------------------------- زمانی "جرج بوش "رئیس جمهور آمریکا می گفت : "ما می دانیم که دموکراسی تنها راهی است که به جایگاه انسان ها احترام می گذارد و با آ ن ها با مساوات رفتار می کند . ما از تجربیات آموخته ایم که دولت های دموکرات تنها قادر خواهند بود صلح و ثبات را برقرار سازند ." ما مردم مسلمان آیا برا ی استقرار یک حکومت دموکراسی هم به غربی ها نیازمندیم؟ آیا ما در آموزه های دینی و سوابق حکومت اسلامی در عصر حاکمیت حضرت پیامبر اکرم(ص) و حضرت امیرالمومنین علی(ع) پدیده ای به نام یا محتوای دموکراسی نداشته ایم ؟ گذشته از بیانات فراوان امام خمینی(ره) و استاد مطهری - نظریه پرداز مسلم اسلامی - که به لزوم دموکراسی تصریح می کنند .در اینجا فقط یک مورد از استاد مطهری به عنوان شاهد مثال ذکر می کنم : "امیرالمومنین(ع) با خوارج در منتهی درجه آزادی و دموکراسی رفتار کرد . او خلیفه است و آن ها رعیتش . هرگونه اعمال سیاستی برایش مقدور بود . اما او زندانشان نکرد و شلاقشان نزد و حتی سهمیه آنان را از بیت المال قطع نکرد . به آن ها نیز همچون سایر افراد می نگریست . این مطلب در تاریخ زندگی علی (ع) عجیب نیست . اما چیزی است که در دنیا کم تر نمونه دارد . آن ها در همه جا در اظهار عقیده آزاد بودند و حضرت خودش و اصحابش با عقیده آزاد با آنان رو به رو می شدند و صحبت می کردند . طرفین استدلال می کردند . استدلال یکدیگر را جواب می گفتند . شاید این مقدار آزادی در دنیا بی سابقه باشد که حکومتی با مخالفین خود تا این درجه با دموکراسی رفتار کرده باشد . می آمدند در مسجد و در سخنرانی و خطابه علی (ع) پارازیت ایجاد می کردند . روزی امیرالمومنین (ع) بر منبر بود . مردی آمد و سوالی کرد . علی(ع) بالبدیهه جواب گفت . یکی از بین مردم فریاد زد :"قاتله الله ما افقهه". "خدا بکشد این مرد را! چقدر دانشمند است !" دیگران خواستند متعرضش شوند . اما علی (ع) فرمود : رهایش کنید . او به من تنها فحش داد !!" (جاذبه و دافعه علی علیه السلام- صص ۱۴۴-۱۴۳)
موضوعات مرتبط: مقالات