#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(414) 

 « کابوسی غمّاز »و « عروسی پُرناز » ! 

من دنیا را چون « سایه ای دراز » و « همسایه ای طنّاز » دیدم 

که اگر او را دنبال کنی، « با تو می ستیزد » و « از تو مي گريزد »؛ 

ولي اگر از او بگريزي، « تو را دنبال » و « از تو استقبال » مي كند.  

دنیا « کابوسی غمّاز » است و « عروسی پُرناز » .

« ورجاوندان را می شکیبد »،ولی « آزمندان را می فریبد »!

دنیا به مثال سایه همراه شماست

فرّار بود گرش تو دنبال کنی

امّا چو ز نزد او گریزان گردی

دنبال کند تو گر اهمال کنی

#شفیعی_مطهر

-----------------------------

طنّاز: فسوس کننده،شوخ و پُرناز،،مسخره کننده

ناز: فخر ،عشوه ،کرشمه  

کابوس: حالت اختناق و سنگینی که گاهی در خواب به انسان دست می دهد و خیال می کند چیزی سنگین بر سینه اش فشار می آورد و نمی تواند تکان بخورد

غمّاز : غمزه کنندهاشاره کننده با چشم و ابرو

ورجاوند : بلندپایه،ارجمند،برازنده،نیرومند 

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

عاشورا خطّ سبز عزّت 
 

#شفیعی_مطهر

  عاشورایی دیگر گذشت و داغی دیگر بر دل ها گذاشت!

 عاشورا قلّه ای است بلند و شکوهمند که قرن هاست پیروز و سرفراز بر بلندای تاریخ بشر ایستاده و سرود پویایی و پایایی را در گوش زمان زمزمه می کند. 

از این قُلّه رفیع رفعت دو خط موازی تا دامنه قیامت کشیده اند: 

یکی خط سبز عزّت و دیگری خط سرخ شهادت . 

زیست طیّبه هر مسلمان موحّد بر روی یکی از این دو خط استمرار دارد ، يعني اگر مي تواند در خطّ سبز عزّت مي زيَد و گر نه در خطّ سرخ شهادت مي ميرد ....و راه سومي ندارد.

   در اين دو خط سبز و سرخ - عزّت و شهادت - نه رنگي از ريا ديده مي شود و نه زنگاري از جفا . 

در زيست طيّبه نه تعلّق به ناسوت راه دارد و نه تملّق به طاغوت.

  تكلّف گر نباشد خوش توان زيست          

تعلّق گر نباشد خوش توان مُرد

  انسان هاي عاشورايي نه زر و زور را برمي تابند و نه به سوي تزوير مي شتابند. از اين مي گريزند و با آن مي ستيزند. 

  اينان تا شور حسيني در سر و شعور حسيني را در دل دارند، اين شعار حسيني را بر لب دارند:

  تا مي توان در خاك و خون خُفت        

   چون مي توان خواري پذيرفت؟

   يا زندگي با فخر و عزّت          

  يا مرگ با عزّ شهادت

  تا مي توان با سادگي مُرد            

كي مي توان شرمندگي بُرد؟

   آزاد مردان جبهه عاشورا و آزاد زنان حماسه كربلا در خشنودي معبود هر جفايي را جميل مي بينند و هر تلخي را تجليل . 

   حضرت زينب (س) در پاسخ يزيد در تحليل واقعه عاشورا مي فرمايد:

« ما رايتُ الّا جميلا » .

  منطق حال و زبان قال این شیرزنان و شیرمردان حسینی این است:

  گر شب پره خونم از گلو می ریزد         

  هر صبح شکوه شب فرو می ریزد

  تا منطق تو زور و زبان شمشیر است        

  خون از من و از تو آبرو می ریزد

  .... و اکنون در شامگاهان عظیم ترین و طولانی ترین روز تاریخ - عاشورای حسینی - زمین بر آسمان می نازد و با نمایش شکوه این حماسه سر بر می افرازد و بانگ می زند و این فریاد را سر می دهد:

 نكوتر بتاب امشب اي روي ماه      

  كه روشن كني روي اين بزمگاه

بسا شمع رخشنده تابناك      

  ز باد خــوادث فرو مُرده پاك

 بتاب اي مه امشب كه افلاكيان      

ببينند جانبازي خاكيان

  .. ما با دلی پرخون و رویی گلگون ضمن تسلیت این واقعه جانگداز عالم بشری به همه آزادگان زمین و حقجویان زمان ،موفقيت روز افزون همگان را در پويش راه عزت و كرامت حسيني را از درگاه خداوند متعال مسئلت داريم و با پیامی کوتاه و تکان دهنده از سرور شهیدان (ع) سخن را به پایان می رسانیم:

النَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْيَا، والدِّینُ لَعقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ، فَإذا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیّانُونَ.

مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقۀ زبان‌شان است، تا زمانی كه آسایش‌شان برقرار باشد، گرد آن می‌چرخند و آن‌گاه که با آزمایش غربال شوند، دینداران اندک خواهند بود. (بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۳۸۳)

       باید به پا خاست و راه این رهرو راستین را ادامه داد. حسین، زیستن با عزّت می خواهد ، نه گريستن با ذلت !

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(413) 

« پاسدار عزّت » و « معمار ذلّت »

من كساني را ديدم كه از « قُلّه بلند دماوند» 

و « چکاد شکوهمند سهند» افتادند، 

اما از جاي « برخاستند »، زيرا زندگي را « مي خواستند»؛

 اما كساني را ديدم كه نه « از خشم کژدُم » 

که چون « از چشم مردُم » افتادند، 

هرگز نتوانستند از این جاي « زشت شوم برخيزند » 

و با « سرنوشت محتوم بستيزند».

هر انسان خود « پاسدار عزّت » و « معمار ذلّت » خویش است! 

#شفیعی_مطهر

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

ارمغان عاشورا 

(#شفیعی_مطهر)

عاشورایی دیگر گذشت و ما را  گامی به سوی سفر به دیار حبیب نزدیک تر کرد . 

من خیلی وقت است  بر این باورم که فلفسه برگزاری آیین های دینی و ملی چون سالروز میلاد یا شهادت یا وفات پیشوایان و بزرگان این است که ما از این رهگذر، توشه ای و از خرمن  آموزه های آنان، خوشه ای برگیریم . بنابراین من امروز یکی از رهنمودهای امام آزادگان حضرت حسین بن علی (ع) را می خواهم به عنوان ارمغان عاشورای حسینی با شما به گفتگو بنشینم .

   ایشان سخنی بدین مضمون دارند :

« عقل و خرد جز با پیروی از حق به کمال نمی رسد .»

 آیا ما تا کنون درباره تحقق امر فوق اندیشیده ایم ؟ اگر نه هم اکنون کمی بیندیشیم و ببینیم آیا ما در طرح هر مسئله  واقعا به دنبال حقیقت مطلب هستیم ، یا منافع خود ؟ 

اگر ما در بازبینی یک مسئله فقط به دنبال منافع خود باشیم ، دیگر کشف حقیقت از دایره درک ما حذف می شود و این خود ضد کمال بخشی عقل و خرد است .

بدیهی است تنها وجه ممیزه ما نسبت به سایر موجودات « عقل و خرد » ماست و اگر این موهبت عظمی را از ما بگیرند ، دیگر امتیازی بر حیوانات نداریم . 

از سوی دیگر رشد و تکامل این ودیعه الهی - عقل - هم تنها با پیروی از حق تحقّق می یابد ، پس طالبان کمال و رهپویان وصال راهی جز پیروی عارفانه و عاشقانه از حق و حقیقت ندارند . در پویش این راه خدا قول داده  که خود دست ما  گیرد و  به وصال پذیرد :

    « والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا و ان الله لمع المحسنین » ( قرآن ، عنکبوت ، ۶۹)

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(412)  

 از « ساحل شرف » تا « جزیره هدف »!

 من « مديران سازمان » و « رهبران جهان » را آن گاه موفّق ديدم 

كه پيش از فشردن دست كاركنان و شهروندان ، 

« دل ها را تسخير » و « مشکل ها را تدبیر » کنند! 

رهبر وقتی می تواند « مُثمر ثَمَر » و « مَنشا اَثَر » باشد

که در جان ها « محبوب » و پایه های قدرتش بر « قلوب » استوار گردد.

رهبر نسبت به مردم چونان « زورقی رها » بر روی« آب دریا »است

آب دریا  می تواند « زورق روان »را بر فراز « دست های مهربان  »خود 

از « ساحل شرف » تا « جزیره هدف » برساند؛

 نیز « دریای مردمی »می تواند با یورش به داخل « زورق رهبری » 

آن را با « سرنشینان سرگردان » به ژرفای « دریای عصیان » بفرستد.

پیامبر اکرم (ص) :

صِنفانِ اِذا صلحا صلحت الاُمّه وَ اذا فَسَدا فَسَدت الاُمّه .

قیل : مَن هُم؟ یا رَسول الله! قالَ: اَلعُلَماء وَ الرُّوَساء

 دو صنف هستند که هرگاه صالح باشند، امت صالح خواهند بود و هرگاه فاسد شوند، امت فاسد خواهد شد. 

سوال شد: اين ها چه كساني هستند؟ 

فرمودند: « عالمان اُمّت » و « اميران ملّت ».

(شيخ صدوق، ص۳۶) 

#شفیعی_مطهر

 گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(411) 

« خدایگان غدّار » و « فرمانروای قدرتمدار »

من ماری را دیدم با « پنج سر » و « هزار خطر »؛ 

اما این « سرهاي نيشدار » و « خطرهاي بي شمار » 

در برابر خطر « خودكامگي انسان » و این « طغیان بی کران  »، 

« بلايي حقير » است و « دردي چاره پذير ».

« خدایگان غدّار » و « فرمانروای قدرتمدار » 

چون خود را « مُجاز به غارت » و « بی نیاز از نظارت » مردم ببیند،

از گرگ « سفّاک تر »است و از مار « خطرناک تر »! 

#شفیعی_مطهر

----------------------

خدایگان: خداوند،پادشاه بزرگ

غدّار: بی وفا، خائن، حیله گر ،فریبکار

مُجاز: اجازه داده شده، جایز، روا

سفّاک:خون ریز

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(410)  

 « رهبر راستین » یا « تاجوَر فَرنشین »؟ 

من مدیری را برای « رهبری، شایسته » و برای « راهبردی، بایسته » دیدم 

که راه را « بنماید » و خود پیشاپیش رهروان راه را « بپیماید ». 

نه این که خود در « کُنجِ عافیت نشیند » و « لُنجِ سلامت برچیند»؛

ولی رهروان را به « کار با بدبختی ها » و « پیکار با سختی ها » برانگیزد!  

آن که خود به « تجمُّل » می گراید و خلق را به « تحمُّل » فرامی خواند،

نه « رهبری راستین »، که « تاجوَری فَرنشین » است! 

 کسی « شایسته رهبری » و « بایسته مهتری » است 

که کهتران را « فراتر نشاند » و خود را « فروتر خواند ».

امام علي(ع) : اَلسَّيدُ مَن تَحَمَّلَ المَوونه وَ جاءَ بِالمَعونَه.

 آقا و سرور جامعه كسي است كه زحمت ديگران را بر دوش مي كشد و به دیگران ياري مي رساند. 

#شفیعی_مطهر

----------------------------

لُنج : دو طرف دهان از بیرون،لب،گرداگرد دهان

 فَرنشین: رئیس،بالانشین

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(ویژه عاشورا)

عاشورا؛«مکتب بالیدن» ،نه «شب نالیدن»!  

من عاشورا را « مكتبي براي باليدن » ديدم ،نه « شبي براي ناليدن »،

كربلا را « آموزه اي براي مكتب » ديدم ، نه « موزه اي براي مذهب »؛

ذكر آن حماسه را « نگاهي براي نگريستن » ديدم، نه « آهي براي گريستن »؛

و آيين هاي سوگواري را « نماد انگيزش شعور » ديدم،نه « نمود جوشش شور ».

من در كربلا « سوز عطشي » و « افروز آتشی » را ديدم 

كه همه « زمين هاي كوير را سيراب » ، و همه « زمان هاي فقير را غرقاب » كرد.

من در شامگاه « عاشورای گلگون »،« خروش سرخ خون » را ديدم 

كه از « حنجره سرخ سحاب » و « پنجره سپيد مهتاب »گذشت 

و پشت « شب سياه » و « اهریمن دُژآگاه » را درهم شكست 

و حقيقت سبز پيروزي « خون بر شمشير »،« حلقوم بر تير »، 

  « حنجر بر خنجر » و « باور بر تاجور »را جاودانه كرد.

من در كرانه خونين فرات، تابش سيمين مهتاب را ديدم 

كه خواب طلايي ماهيان را نقره باران مي كرد 

و مي كوشيد تا جگر سوخته فرات را در اندوه جگرسوختگان عطشناك التيام بخشد.

من سيماي سرخ و فرياد سبز شهيدان نينوا را ديدم و شنيدم 

كه آيه « اِنّي اَعلَمُ مالا تَعلَمون » را براي « عرشيان تفسير مي كرد»

و جانبازي جوانمردان كربلا ، حقيقت « فَتَبارَكَ الله اَحسَنُ الخالِقين » را براي « فرشيان تعبير مي نمود».

من در شامگاه عاشورا ،نمايشگاه عظيم كربلا را ديدم كه همه عظمت عشق،عزّت،دلدادگي،حُرّيت ، حميّت و آزادگي را بر صفحه صفحه صحيفه هستي ترسيم مي كرد 

و عطر عصاره اين خون جوشان را سرمايه سرخي هر فلق و زيبايي هر شفق قرار مي داد. 

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

کدام بر که بگرییم؟

ما برحسین؟ یا حسین بر ما؟!!/3

 #شفیعی_مطهر 

اما ، عزيزان من ! 

آيا امام حسين (ع) در قبال همه عزّت مداري هاي خود و در برابر همه مصائب مسلمين از ما گريه و سوگواري مي طلبد يا عقلانت و خردمداري؟! 

ايشان از شيعه راستين خود ذهني نقّاد و طبعي وقّاد مي خواهد. 

« من دلائل العالم انتقاده لحدیثه »  

  (تحف العقول ، ص ۲۴۸)

سخنی که از قید قلم رسته و بر صدراين مقال نشسته ، گهری ناب و جرعه ای از آفتاب است که از اندیشه و بیان امام حسین (ع) تراویده و بر صفحه ای از صحیفه هستی أرمیده است . 

امام آزادگان ، تفکّر و نقّادی سخن را تا بدان پایه ارج می نهند که آن را از نشانه ها و دلایل دانایی انسان می دانند . 

عقل را باید به کمال رساند و آن را بر صدر استدلال نشاند . 

ایشان بر این باورند که :

 « عقل جز با پیروی از حق به کمال نمی رسد .» 

   اکنون ما امّتی هستیم که پیروی از ائمّه اطهار (َع) را افتخار خود می دانیم و ارادت و محبّت خود نسبت به ایشان را انگیزه همه کارهای خود می شماریم . 

آیین ها و مراسمی که ما هر ساله به انگیزه عزاداری و سوگواری حضرت سیّدالشّهدا(ع) برگزار می کنیم ،  آیا نباید ما را گامی به سوی شناخت راه و روش ایشان نزدیک کند ؟ 

ما در این آیین ها چقدر شعر و شعار و نوحه و مصیبت مبنی بر تشنگی این بزرگواران نقل می کنیم ؟! اما کمتر از بیانات و سخنان خود ایشان می گوییم . 

سخنرانی حضرت امام حسین(ع) در «منی» از بی نظیرترین و زیباترین و شیواترین بیانات تاریخ است . طراوت و تازگی در فرازهای شگفت انگیز سخنان ایشان جلوه گر است . اما چون نوحه های بی پایه مدّاحان گریه آور و سوزناک است ، بیشتر وقت مجالس عزاداری در اختیار آنان است. 

ادامه دارد...

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(409)  

 « صاف گفتن » و « شفّاف شکفتن »! 

من سرهایی را دیدم « گران » و چشم هایی « نگران »؛ 

  « گران از خواب غفلت » و « نگران از تعارض تصاوير هويت » !

هویت ديروز در قاب فردا نه « فعّالیّتی در عمل » دارد و نه « جذّابیّتی در اَمَل ».

نه « القاب » در « قاب  » می گنجد و نه  « قاب » در « نقاب »!

در « روزگار زلالی » و رواج « بهار دیجیتالی »

تنها باید از « آب و آیینه » سخن گفت ،نه از « کین و کینه »!

باید « صاف گفت » و « شفّاف شکفت »! 

#شفیعی_مطهر

--------------------------

صاف :صافی،پاکیزه و خالص و بی دُرد،بی غش،بی آلایش

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar